ปรัชญาสากล ว่าด้วย "สังคม-การเมือง" (1)

หน้า 1 - 2 - 3 - 4

ความรวยรับใช้คนฉลาด แต่ความรวยนั้นเองที่จะเป็นผู้บังคับบัญชาของคนโง่
เปียร ชารอน

ความร่ำรวยเพียงอย่างเดียว ไม่ทำให้ใครเป็นสุขได้หรอก
โทมัส ฟุลเลอร์

ถ้าอยากเป็นคนรวยก็ออกไปดูขอทานอนาถาที่หน้าบ้านสิแล้วจะรู้ว่าท่านร่ำรวยเพียงใด
ฮาร์รี่ คิลเลอร์

คนร่ำรวย คือคนที่พอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่
บาบิโลเนี่ยน-ทัลมุด

การเป็นคนร่ำรวย ไม่ได้เป็นจุดจบของความทุกข์ยาก แต่เป็นการเปลี่ยนแปลงความกังวลใจอีกรูปแบบหนึ่งเท่านั้น
อีปิคคิวร์ส

ความบ้าคลั่งที่แท้จริง คือมีชีวิตอยู่อย่างยากจนแสนเข็ญ และตายในขณะที่กำลังร่ำรวย
โรเบิร์ต เบอร์ตัน

ตำรวจคือทหารที่ทำงานคนเดียวทหารคือตำรวจที่ทำงานเป็นกองร้อย
เฮอร์เบิร์ต สะเปนเซอร์

ตำรวจ เป็นเหมือนแขกยามที่เบ่ง และขี้เกียจ
เท็นนีซัน

พรรคการเมือง คือการรวมความคิด
เบนจามิน ดิสราเอลลี่

ข้าพเจ้าเชื่อว่า ถ้าไม่มีพรรคการเมือง ประชาธิปไตยก็ไปไม่รอด
เบนจามิน ดิสราเอลลี่

อย่าตกแต่งที่ดินของคนรวยด้วยหยาดเหงื่อ บนคิ้วของคนยากจน
จอห์น ครินซี่ อะดัมส์

รัฐบาลที่ไม่กล้าปรับปรุงเปลี่ยนแปลงอะไรให้ดีขึ้น คือพวกหน้าไหว้หลังหลอก
เบนจามิน ดิสราเอลลี่

คนหัวก้าวหน้าไม่จำเป็นต้องเคลื่อนไหวไปข้างหน้าตลอดเวลาแต่ต้องรู้ว่าจะเคลื่อนไปทางไหนดี
วู้ดโรว์ วินสัน

ม้ามืดที่อยู่แต่ในคอกไม่มีความหมาย ถึงเก่งไม่ลงมือทำก็ไม่มีว้นจะสำเร็จ
แท็ดเดอรีย์


ธรรมชาติของมนุษย์ ต้องคิดแบบฉลาด แต่ชอบทำอะไรบ้าๆตามแฟชั่นทางการเมืองและสังคม
อะนาโนเลฟรังเซ่

ทำไมทุกสิ่งในโลกจึงพิลึกกึกกือ ทั้งของไร้ประโยชน์ และต้องข้ามไปซึ่งพวกเขาและพวกเราก็วิ่งหาของบ้าๆบอๆ ไปด้วยกันจนกว่าจะตาย นั่นแหละมนุษย์
ยอร์ช สันตะยานา

ความสำเร็จในโลกไม่ใช่อุบัติเหตุ ต้องสร้างมันขึ้นมาด้วยความตั้งใจจริง
ลาโรเซ่ ฟูคอล์ด

การตายของความพยายาม คือการของความเบื่อหน่าย นั่นแหละ คำจำกัดความของคำว่าท้อแท้
แอมโบรส เบียร์ส

ความคุ้นเคย ทำให้เพิ่มความเป็นมิตร
แฟรงค์ สวินเนอร์ตัน