คิดนอกกรอบแบบ Allison Brennan

โดย : บงกช



นักเขียนหญิงหน้าใหม่ผู้ก้าวสู่วงการนวนิยายแนวฉงนสนเท่ห์บวกโรแมนติกได้อย่างรวดเร็ว ด้วยผลงานไตรภาค The Prey,The hunt และ The Kill

นักเขียนใหม่หลายคนอาศัยหนังสือแนวฮาวทู และคำแนะนำจากนักเขียนรุ่นพี่เป็นแม่แบบ หรือกรอบในการสร้างสรรค์นวนิยาย ทว่ากับเธอผู้นี้ Allison Brennan นักเขียนหญิงหน้าใหม่ผู้ก้าวสู่วงการนวนิยายแนวฉงนสนเท่ห์บวกโรแมนติกได้ อย่างรวดเร็ว ด้วยผลงานไตรภาค The Prey,The hunt และ The Kill

กลับมีกรอบไว้เพื่อแหก!

เอลิสัน เล่าให้เราฟังว่าเริ่มเขียนนวนิยายแนวนี้มาจากการชอบอ่าน เธอว่าชอบอ่านแบบไหนก็เขียนเรื่องแบบนั้น และนั่นคงทำให้นักเขียนคนนี้มีความสุขยิ่งในการสร้างสรรค์งานเพราะได้ทำใน สิ่งที่ตนเองรัก

เธอแจงต่อว่าตอนวัยเยาว์ชอบอ่านเรื่องแนวพิศวงลึกลับ เมื่อเป็นวัยรุ่นชอบอ่านแนวความรักเมื่อนำมาผสมกันด้วยสูตร พิศวง 70% และโรแมนติก 30% จึงได้ผลลัพธ์เป็นนวนิยายของเธอ และให้เหตุผลว่าการนำเรื่องของความรักและความสัมพันธ์เข้าไปผสมในเรื่องแนว พิศวงลึกลับจะทำให้เรื่องน่าสนใจและดึงดูดใจมากขึ้น แถมยังเพิ่มมิติความลึกและสมจริงให้แก่ตัวละครอีกด้วย

ตัวละครทุกตัวของเธอก็เช่นเดียวกับเหล่าเราท่านที่ล้วนมีข้อบกพร่องด้วยกัน ทั้งนั้น ไม่เว้นแม้แต่ตัวพระเอกและนางเอกที่บางครั้งบางคราก็อาจตัดสินใจผิดพลาด

และนี่ก็คงเป็นเหตุผลหนึ่งกระมังที่ทำให้นักอ่านต่างเห็นพ้องว่าเสน่ห์ ประการหนึ่งของเธอคือสร้างตัวละครได้สมจริงอย่างยิ่งยวด

แต่กว่าจะเป็นเช่นนี้ได้ เอลิสันเผยเคล็ดไม่ลับให้เราฟังว่า นักเขียนจะต้องเข้าไปอยู่ในหัวของตัวละครซะก่อน อันหมายถึงการเรียนรู้ว่าทำไมพวกเขาจึงทำสิ่งนี้ เธออ้างด้วยซ้ำว่าเป็นนักเขียนแนวนี้ที่ใช้เวลาในการทำความเข้าใจบรรดาตัว ละครมากกว่านักเขียนคนอื่นๆ และแม้ในสมองตัวละครจะไม่ใช่สถานที่ที่น่าเข้าไปอยู่นัก และเธอก็เพียงทำหน้าที่แสดงทุกอย่างที่เธอเห็นออกมาเท่านั้น

เมื่อถามเธอถึงสูตรสำเร็จหรือฮาวทูในการเขียน เอลิสัน เล่าว่า เคยมีคนสอนเธอว่า...
- ไม่ควรเปิดตัวละครชายที่แข็งแกร่งในบทแรกพร้อมๆ กัน
- ต้องเปิดตัวละครพระเอกนางเอกในตอนจบของบทที่ 1
- ต้องไม่เขียนเรื่องรักสามเส้า
- ต้องไม่เขียนฉากฆาตกรรมอย่างโจ๋งครึ่ม

และหากข้างต้นนี้คือกฎ มันก็คือสิ่งที่เธอได้ทำลายจนหมดสิ้นในการเขียนนวนิยายของเธอ!...เพราะเธอ ปฏิบัติทุกอย่างที่ถูกห้าม!

แต่หากจะว่าเธอดื้อหรือเชื่อมั่นในตัวเองจนไม่ฟังใครก็หาไม่ เพราะเธออ้างคำพูดของ Collen Thompson เพื่อนนักเขียนที่เคยบอกเธอว่า "จงเขียนอย่างไม่ต้องเกรงกลัวใดๆ" เธอย้ำว่ามันเป็นสิ่งที่เธอปฏิบัติตามขณะกำลังเขียนนวนิยายสองสามเล่มแรก ก่อนที่จะเกิดแรงกดดันในเรื่องของการตีพิมพ์ต่อมา

เธอย้ำว่าการดึงดูดใจผู้อ่านให้ได้ภายในสองสามหน้าแรกเป็นเรื่องสำคัญ ผู้อ่านถูกดึงดูดได้เพราะความอยากรู้อยากเห็น ซึ่งอาจทำได้ด้วยการสร้างคำถามให้ตัวละคร หรือสร้างเหตุการณ์ให้เกิดขึ้นที่แม้จะไม่อันตรายถึงชีวิตแต่ก็สามารถสร้างคำถามในใจผู้อ่านได้

และสำหรับนักเขียนใหม่ คำแนะนำที่เอลิสันคิดว่าดีที่สุดก็คือ อย่าประมาณการตัวคุณเองในการเขียนร่างแรก จงปล่อยให้เรื่องราวหลั่งไหลออกมา เขียนลงไป แล้วค่อยกลับมาแก้ไขภายหลัง จงเชื่อมั่นในตัวเอง เชื่อมั่นในน้ำเสียงของคุณ

*artgazine.com