โชคชะตา...อยู่เหนือความ เชื่อ...ท้าทายพระเจ้า…ยิ้มเย้ยซาตาน
น้ำตากลั่นกรองมาจาก หัวใจ น้ำตาพูดแทนหัวใจ
ปฏิกิริยาลูกโซ่ที่ถูก จุดชนวนด้วยน้ำตา อนุภาพจะร้ายแรงสักปานใด
ความเชื่อมั่นเท่านั้น ที่สามารถบำบัดโรคร้ายในใจแต่จะหาได้จากที่ใด...กลางใจร้าวราน...มีอยู่ด้วยหรือ
นกเจ็บจะร่อนบินไปได้ ไกลสักแค่ไหน ถ้าไม่มีสายลมคอยช่วยพยุงใต้ปีก
ชีวิตมีองค์ประกอบ มากกว่าหนึ่ง...และหนึ่งนั้น......มีมากกว่าหนึ่ง...
คำร่ำลา ความปวดร้าวของผู้จากไป ความอาลัยของผู้อยู่สายใยสุดท้ายแห่งความผูกพัน
นิยามชีวิตไม่เคยลงตัว ไม่ว่าจะใช้ทฤษฎีใด...
ชีวิตไม่เคยถูกกำหนดไว้ ในแผนผัง ไม่เคยมีใครเคยพบลายแทงกับดักชีวิต
เวลา เท่านั้นที่อาจจะตอบได้หมดทุกคำถาม แต่ชีวิตจะรอคอยได้นานสักแค่ไหน
หลอกผู้อื่นได้...หลอก ตัวเองได้...หลอกพระเจ้าได้...
เพราะวันวานไม่อาจหวนคืน วันนี้จึงเป็นเช่นนี้ พรุ่งนี้และวันต่อๆไป เพียงแค่คิดก็ร้าวลึก...ก่อนแล้ว
ความทรงจำ สุสานแห่งปัจจุบัน บ้านนิรันดร์ของอดีตรอคอย...วันนี้...พรุ่งนี้
สุสานใจไม่เคยร้างไร้ แผลแล้ว...แผลเล่า...ที่ขุดลงกลางใจเพื่อฝังกลบความหลังเพื่อที่จะลืม...เพื่อที่จะได้ไม่ต้องเจ็บปวด
ความรักขาวสะอาด ...บริสุทธิ์ แต่เพราะมีรากเหง้ามาจากหัวใจจะด่างจะดำไปบาง...จะเป็นไร
ลองค้นดูเถิดในหัวใจรก รักแต่ต้องระวังสักนิดอาจจะมีอสรพิษซ่อนอยู่ในนั้นด้วยก็ได้
สุขในฝันกอดจันทร์ละเมอ ...คืบเดียวเธอ...ใยห่างกันแสนไกล
ครั้งแล้ว ครั้งเล่า...ที่ความรักถูกเหยียบย่ำ ครั้งแล้ว ครั้งเล่า...ที่ความรักถูกลบหลู่ดูหมิ่น...มนต์รักไม่เคยเสื่อมสิ้น...
ไม่ใช่แค่ไกลจนเกินฝัน แต่ฝันนั้นยังไกลเกินกว่าจะจินตนาการ...ไกลเกินกว่าที่จะวาดวิมานในอากาศ
ระหว่างความฝันกับความ จริง...แค่เปลือกตาเท่านั้นที่กั้นไว้
สายน้ำแห่งความจริง ...เชี่ยวกราดเกินกว่าความรัก...จะขวาง
ความรักบงการแล้ว ...หัวใจก็พร้อมยอมสวามิภักดิ์...แล้วด้วย...เช่นกัน
หากน้ำตาพูดได้...คง ครวญคราง...โหยไห้ ไหว้วอน...ร้องขอได้ โปรดเถิด...เจ็บเหลือเกินทรมานเหลือเกิน..
ต้องมีใคร......เล่นตลกกับ ชีวิตแน่ๆ ใคร…ที่ไม่มีตัวตน...ข้างบนนั้น
ชีวิตกับความรักบาง ครั้งก็ลงตัวเสียจนดูเหมือนว่าจืดชืด...ไร้รสชาติแต่ใครบ้างเล่าที่ไม่ปรารถนาเช่นนั้น
บางคนรัก...เพื่อที่จะ รัก บางคนรัก...เพียงแค่ให้ได้รัก บางคนรัก...เพราะรัก ก็เท่านั้น...ความรักไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย
บางครั้งชีวิตเป็น เหมือนเส้นตรงที่ไม่สลับซับซ้อนคดโค้ง แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า...ข้างหน้านั้น...จะไม่มีทางแยก
พระเจ้าสร้างโลกมาแบบนี้ นอกจากจะร้องเพลงสรรเสริญพระองค์…ยกยอพระองค์ขอบคุณพระองค์...แล้ว
มีใครบ้างเล่าที่หาญกล้างัดข้อกับพระองค์
ถ้าดวงตาเป็นหน้าต่าง ของดวงใจ น้ำตาก็เป็นบันได...พาดปีน
ในวังวนชีวิตที่เวิ้งว้าง...ว่างเปล่ามนุษย์ดิ้นรน...ตะเกียกตะกาย ไขว่คว้า...เพื่ออะไร
หากความรักเป็นความผิด การดิ้นรนเพื่อให้มีชีวิตรอดอยู่นั้น...สมควรได้รับการประนาม
ก้านไม้ขีดริษยาแสง เทียน...ทั้งที่ต่างเผาผลาญตัวเองให้มอดไหม้
ความเอื้ออาทรเป็นอีกบท พิสูจน์หนึ่งของความรัก...ที่เหลือคือร้าวราน
หัวใจบรรจุโลกเอาไว้ได้ทั้งใบ...แต่ซ่อนรักในใจนั้นกลับยากยิ่ง
การรอคอยไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว ไม่ว่าจะนานสักแค่ไหนก็ทำให้ทรมานใจได้ทุกครั้ง แม้จะสักแค่เพียงอึดใจเดียว
ความยุติธรรม ...บรรณาการขนมปังชิ้นหนึ่งให้เศรษฐีแล้วโยนขนมปังอีกชิ้นหนึ่งให้ยาจกหิวโซ
ความรักศักดิ์สิทธิ์ ...สวยงาม...ถ้าปราศจากกฎเกณฑ์
ดวงตาแม้ไม่บอดมืด ...แต่บางครั้งกลับมองไม่เห็นอะไรเลย
เมื่อดวงใจมีรักจึงได้รู้ว่า...ชีวิตมีบางสิ่งบางอย่างที่ขาดหายบางสิ่งบางอย่าที่รอให้เติมเต็ม
รักตัวเองเป็นอีกรูปแบบ หนึ่งของความรักแม้จะไม่สง่างามนัก...แต่ก็ชอบธรรม...
ความเชื่อมั่นเท่านั้น ที่สามารถบำบัดโรคร้ายในใจแต่จะหาได้จากที่ใด...กลางใจร้าวราน...มีอยู่ด้วยหรือ
นกเจ็บจะร่อนบินไปได้ ไกลสักแค่ไหน ถ้าไม่มีสายลมคอยช่วยพยุงใต้ปีก
ชีวิตมีองค์ประกอบ มากกว่าหนึ่ง...และหนึ่งนั้น......มีมากกว่าหนึ่ง...
คำร่ำลา ความปวดร้าวของผู้จากไป ความอาลัยของผู้อยู่สายใยสุดท้ายแห่งความผูกพัน
นิยามชีวิตไม่เคยลงตัว ไม่ว่าจะใช้ทฤษฎีใด...
ชีวิตไม่เคยถูกกำหนดไว้ ในแผนผัง ไม่เคยมีใครเคยพบลายแทงกับดักชีวิต
เวลา เท่านั้นที่อาจจะตอบได้หมดทุกคำถาม แต่ชีวิตจะรอคอยได้นานสักแค่ไหน
หลอกผู้อื่นได้...หลอก ตัวเองได้...หลอกพระเจ้าได้...
เพราะวันวานไม่อาจหวนคืน วันนี้จึงเป็นเช่นนี้ พรุ่งนี้และวันต่อๆไป เพียงแค่คิดก็ร้าวลึก...ก่อนแล้ว
ความทรงจำ สุสานแห่งปัจจุบัน บ้านนิรันดร์ของอดีตรอคอย...วันนี้...พรุ่งนี้
สุสานใจไม่เคยร้างไร้ แผลแล้ว...แผลเล่า...ที่ขุดลงกลางใจเพื่อฝังกลบความหลังเพื่อที่จะลืม...เพื่อที่จะได้ไม่ต้องเจ็บปวด
ความรักขาวสะอาด ...บริสุทธิ์ แต่เพราะมีรากเหง้ามาจากหัวใจจะด่างจะดำไปบาง...จะเป็นไร
ลองค้นดูเถิดในหัวใจรก รักแต่ต้องระวังสักนิดอาจจะมีอสรพิษซ่อนอยู่ในนั้นด้วยก็ได้
สุขในฝันกอดจันทร์ละเมอ ...คืบเดียวเธอ...ใยห่างกันแสนไกล
ครั้งแล้ว ครั้งเล่า...ที่ความรักถูกเหยียบย่ำ ครั้งแล้ว ครั้งเล่า...ที่ความรักถูกลบหลู่ดูหมิ่น...มนต์รักไม่เคยเสื่อมสิ้น...
ไม่ใช่แค่ไกลจนเกินฝัน แต่ฝันนั้นยังไกลเกินกว่าจะจินตนาการ...ไกลเกินกว่าที่จะวาดวิมานในอากาศ
ระหว่างความฝันกับความ จริง...แค่เปลือกตาเท่านั้นที่กั้นไว้
สายน้ำแห่งความจริง ...เชี่ยวกราดเกินกว่าความรัก...จะขวาง
ความรักบงการแล้ว ...หัวใจก็พร้อมยอมสวามิภักดิ์...แล้วด้วย...เช่นกัน
หากน้ำตาพูดได้...คง ครวญคราง...โหยไห้ ไหว้วอน...ร้องขอได้ โปรดเถิด...เจ็บเหลือเกินทรมานเหลือเกิน..
ต้องมีใคร......เล่นตลกกับ ชีวิตแน่ๆ ใคร…ที่ไม่มีตัวตน...ข้างบนนั้น
ชีวิตกับความรักบาง ครั้งก็ลงตัวเสียจนดูเหมือนว่าจืดชืด...ไร้รสชาติแต่ใครบ้างเล่าที่ไม่ปรารถนาเช่นนั้น
บางคนรัก...เพื่อที่จะ รัก บางคนรัก...เพียงแค่ให้ได้รัก บางคนรัก...เพราะรัก ก็เท่านั้น...ความรักไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย
บางครั้งชีวิตเป็น เหมือนเส้นตรงที่ไม่สลับซับซ้อนคดโค้ง แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า...ข้างหน้านั้น...จะไม่มีทางแยก
พระเจ้าสร้างโลกมาแบบนี้ นอกจากจะร้องเพลงสรรเสริญพระองค์…ยกยอพระองค์ขอบคุณพระองค์...แล้ว
มีใครบ้างเล่าที่หาญกล้างัดข้อกับพระองค์
ถ้าดวงตาเป็นหน้าต่าง ของดวงใจ น้ำตาก็เป็นบันได...พาดปีน
ในวังวนชีวิตที่เวิ้งว้าง...ว่างเปล่ามนุษย์ดิ้นรน...ตะเกียกตะกาย ไขว่คว้า...เพื่ออะไร
หากความรักเป็นความผิด การดิ้นรนเพื่อให้มีชีวิตรอดอยู่นั้น...สมควรได้รับการประนาม
ก้านไม้ขีดริษยาแสง เทียน...ทั้งที่ต่างเผาผลาญตัวเองให้มอดไหม้
ความเอื้ออาทรเป็นอีกบท พิสูจน์หนึ่งของความรัก...ที่เหลือคือร้าวราน
หัวใจบรรจุโลกเอาไว้ได้ทั้งใบ...แต่ซ่อนรักในใจนั้นกลับยากยิ่ง
การรอคอยไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว ไม่ว่าจะนานสักแค่ไหนก็ทำให้ทรมานใจได้ทุกครั้ง แม้จะสักแค่เพียงอึดใจเดียว
ความยุติธรรม ...บรรณาการขนมปังชิ้นหนึ่งให้เศรษฐีแล้วโยนขนมปังอีกชิ้นหนึ่งให้ยาจกหิวโซ
ความรักศักดิ์สิทธิ์ ...สวยงาม...ถ้าปราศจากกฎเกณฑ์
ดวงตาแม้ไม่บอดมืด ...แต่บางครั้งกลับมองไม่เห็นอะไรเลย
เมื่อดวงใจมีรักจึงได้รู้ว่า...ชีวิตมีบางสิ่งบางอย่างที่ขาดหายบางสิ่งบางอย่าที่รอให้เติมเต็ม
รักตัวเองเป็นอีกรูปแบบ หนึ่งของความรักแม้จะไม่สง่างามนัก...แต่ก็ชอบธรรม...
.jpg)