พุทธศาสนสุภาษิต

หมวดความเพียร
  • อย่าปล่อยกาลเวลาให้ล่วงไปโดยเปล่าประโยชน์

  • คนไม่ประมาท ไม่มีวันตายในกาลอันไม่ควรตาย

  • คนที่ผลัดวันประกันพรุ่งนี้ ย่อมเสื่อม ยิ่งผลัดวันมะรืนนี้ ก็ยิ่งเสื่อม

  • ความไม่ประมาท เป็นทางแห่งความไม่ตายในกาลยังควรไม่ตาย

  • คนไม่เกียจคร้าน ย่อมพบแต่ความสุข

  • คนขยัน พึงไม่ให้ประโยชน์ที่มาถึงแล้วผ่านไปโดยเปล่า

  • จงมีความพยายามในหน้าที่ของตน

  • ประโยชน์ย่อมไม่สำเร็จโดยชอบแก่ผู้ทำโดยเบื่อหน่าย

  • คนประมาท เปรียบเสมือนคนตายแล้ว

  • ที่ควรช้า จงช้า ที่ควรเร่ง จงเร่ง

  • ทำงานไม่คั่งค้าง เป็นอุดมมงคล

  • ค่อย ๆ ตั้งตัว เหมือนค่อย ๆ ก่อไฟจากกองน้อย

  • คนผลัดวันประกันพรุ่ง มีแต่จะเกิดความเสื่อม

  • คนพ้นทุกข์ได้เพราะความเพียร

  • ค่อย ๆ เก็บรวบรวมทรัพย์ ดังปลวกก่อจอมปลวก

  • การงานใด ๆ ที่ย่อหย่อน ย่อมไม่มีผลมาก

  • พึงป้องกันภัยที่ยังมาไม่ถึง

  • ไม่พึงหาทรัพย์ด้วยการคดโกง

  • จงทำงานให้สมกับอาหารที่บริโภค

  • ประโยชน์งามตรงที่ความพยายามสำเร็จ

  • ไม่พึงวิตกกังวลถึงอนาคต

  • พึงระแวงสงสัยสิ่งที่ควรระแวงสงสัย

  • ฤกษ์ยามและดวงดาว จักช่วยอะไรได้

  • ความคืนผ่านไป ๆ บัดนี้เรากำลังทำอะไรอยู่

  • พึงบากบั่นทำการให้มั่นคง

  • อย่ารำพึงถึงความหลัง อย่ามัวหวังถึงอนาคต

  • คนขยัน ได้ความสงบใจ

  • อย่ามัวประมาทอยู่เลย

  • ไม่ควรให้แต่ละวันผ่านไปเปล่า

  • รีบทำความเพียรเสียแต่วันนี้

  • ถ้าจะทำ ก็ควรทำให้จริง

  • ความประมาท เป็นทางแห่งความตาย

  • บัณฑิต ไม่ควรท้อแท้

  • โภคทรัพย์ มิใช่มีมาได้ด้วยเพียงคิดเอา

  • ไม่พึงหวนคำนึงถึงอดีต

  • พึงแสวงหาทรัพย์โดยทางชอบธรรม

  • ใครเล่ารู้ว่าจะตายวันตายพรุ่ง

  • คนที่พากเพียรไม่หยุด เทวดาก็กีดกันไม่ได้

  • เกิดเป็นคน ควรพยายามเรื่อยไป

  • คนประมาท เสมือนคนตายแล้ว

  • คนขยัน ย่อมหาทรัพย์ได้

  • ประโยชน์ เป็นฤกษ์ของประโยชน์เอง

  • เกิดเป็นคน ควรมีความหวังเรื่อยไป

  • เมื่อต้องการความสุข ไม่พึงสิ้นความหวัง

  • จงเตรียมการให้พร้อม สำหรับอนาคต

  • ประโยชน์ย่อมสำเร็จโดยชอบแก่ผู้ทำโดยไม่เบื่อหน่าย

  • ผู้ไม่ประมาท ควรทำความเพียรให้แน่วแน่

  • คนมีกิจธุระ ตั้งใจทำการงานให้เหมาะเจาะ ย่อมหาทรัพย์ได้

  • ไม่พึงขวนขวายในสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์

  • ใคร่ครวญก่อนแล้วจึงทำ ประเสริฐกว่า

  • เมื่อทำหน้าที่ของลูกผู้ชายแล้ว จังไม่ต้องเดือนร้อนใจในภายหลัง

  • คนขยันทั้งคืนทั้งวัน จักไม่ซึมเซา เรียกว่าแต่ละวันมีแต่นำโชค

  • เป็นคนควรพยายามเรื่อยไป จนกว่าผลที่ปรารถนาจะสำเร็จ

  • รู้ว่าอะไรเป็นประโยชน์แก่ชีวิตตน ก็ควรรีบลงมือทำ

  • พึงประกอบการค้าที่ชอบธรรม

  • ผู้ปรารถนาประโยชน์ด้วยวิธีการอันผิด จะต้องเดือดร้อน

  • ทำเรื่อยไป ไม่ท้อถอย ผลที่ประสงค์จะสำเร็จสมหมาย

  • ประโยชน์คือตัวฤกษ์ของประโยชน์ ดวงดาวจักทำอะไรได้

  • ถ้ามัวล่าช้า ทำกิจล้าหลัง จะจมลงในห้วงอันตราย

  • จงทำประโยชน์ให้สำเร็จ ด้วยความไม่ประมาท

  • อันความหวังในผล ย่อมสำเร็จแก่ผู้ไม่ใจเร็วด่วนได้

  • คนฉลาดไม่ถูกเรื่อง ถึงจะพยายามทำประโยชน์ ก็ไม่สัมฤทธิ์ผลให้เกิดสุข

  • การงานที่ทำโดยผลีผลาม ทำให้คนอ่อนปัญญาต้องเดือนร้อนภายหลัง

  • ประพฤติชอบเวลาใด เวลานั้นชื่อว่าฤกษ์ดี มงคลดี เช้าดี รุ่งอรุณดี

  • เวลาแต่ละวัน อย่าให้ผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ จะน้อยหรือมาก ก็ให้ได้ประโยชน์อะไรบ้าง

  • เมื่อความบากบั่นมีอยู่ บัณฑิตพึงเว้นบาปในโลกนี้เสีย เหมือนคนมีจักษุ เว้นเดินทางอันไม่สะดวกเรียบร้อย

  • ผู้ไม่สำคัญความหนาว และ ความร้อนให้ยิ่งไปกว่าหญ้าบุรุษเมื่อทำกิจ ย่อมไม่เสื่อมจากความสุข

  • ผู้ใดเกียจคร้าน มีความเพียรเลว พึงเป็นอยู่ตั้งร้อยปี แต่ผู้ปรารถนาความเพียรมั่นคง มีชีวิตอยู่เพียงวันเดียว ประเสริฐกว่าผู้นั้น

  • ท่านทั้งหลายต้องทำความเพียรเอง ตถาคตเป็นแต่ผู้บอก ผู้มีปกติเพ่งพินิจดำเนินไปแล้วจักพ้นจากเครื่องผูกของมาร

  • อริยมรรคย่อมบริสุทธิ์ เมื่อขับไล่ความหลับ ความเกียจคร้าน ความบิดขี้เกียจ ความไม่ยินดี และ ความเมาอาหารนั้นได้ด้วยความเพียร

  • ผู้ขยันในหน้าที่การงาน ไม่ประมาท เข้าใจจัดการงาน เลี้ยงชีวิตพอสมควร จึงรักษาทรัพย์ที่หามาได้

  • คนมีปัญญา ถึงเผชิญอยู่กับความทุกข์ ก็ไม่ยอมสิ้นหวังที่จะได้ประสบความสุข

  • ผู้มีปัญญาเฉลียวฉลาด ย่อมตั้งตนได้ ด้วยต้นทุนแม้น้อย เหมือนคนก่อไฟน้อยขึ้นฉะนั้น

  • ควรทำวันคืนไม่ให้เปล่าจากประโยชน์น้อยหรือมาก เพราะวันคืนผ่านบุคคลใดไป ชีวิตของบุคคลนั้น ย่อมพร่องจากประโยชน์นั้น

  • เตรียมกิจสำหรับอนาคตให้พร้อมไว้ก่อน อย่าให้กิจนั้นบีบคั้นตัว เมื่อถึงเวลาต้องทำเฉพาะหน้า

  • เมื่อได้เพียรพยายามแล้ว ถึงจะตาย ก็ชื่อว่าตายอย่างไม่มีใครติเตียน ไม่ว่าในหมู่ญาติ หมู่เทวดา หรือว่าพระพรหมทั้งหลาย

  • สิ่งใดเป็นหน้าที่ กลับทอดทิ้งเสีย ไพล่ไปทำสิ่งที่ไม่ใช่หน้าที่ คนเหล่านั้นมัวประมาทอยู่ ความหมักหมมภายในตัวเขา ก็พอกพูนยิ่งขึ้น

  • เป็นคนควรหวังเรื่อยไป บัณฑิตไม่ควรท้อแท้ เราเห็นประจักษ์มากับตนเอง เราปรารถนาอย่างใด ก็ได้สมตามนั้น

  • ผู้ที่ทำการงานลวก ๆ โดยมิได้พิจารณาใคร่ครวญให้ดี เอาแต่รีบร้อนพรวดพราดจะให้เสร็จ การงานเหล่านั้น ก็จะก่อความเดือนร้อนให้ เหมือนตักอาหารที่ยังร้อนใส่ปาก

  • ผู้ถึงพร้อมด้วยศีล มีปัญญา มีใจมั่นคงดีแล้วปรารภความเพียร ตั้งตนไว้ในธรรม ในกาลทุกเมื่อ ย่อมข้ามโอฆะที่ข้ามได้ยาก

  • คนที่ไม่รู้จักประโยชน์ตนว่า อะไรควรทำวันนี้ อะไรควรพรุ่งนี้ ใครตักเตือนก็โกรธ เย่อหยิ่ง ถือดีว่า ฉันเก่ง ฉันดี คนอย่างนี้ เป็นที่ชอบใจของกาฬกิณี

  • ท่านทั้งหลายจงเห็นความเกียจคร้านว่าเป็นภัย และ เห็นการปรารภความเพียรว่าปลอดภัย แล้วปรารภความเพียรเถิด นี้เป็นพุทธานุศาสนี

  • คนใดไม่ว่าจะหนาวหรือร้อน มีลมแดด เหลือบยุงก็ไม่หรั่น ทนหิวทนกระหายได้ทั้งนั้น ทำงานต่อเนื่องไปไม่ขาด ทั้งคืนวัน สิ่งที่เป็นประโยชน์มาถึงตามกาล ก็ไม่ปล่อยให้สูญเสียไป คนนั้นย่อมเป็นที่ชอบใจของสิริโชค สิริโชคจะพักพึงอยู่กับเขา

  • มัวรำพึงถึงความหลัง ก็มีแต่จะหดหาย มัวหวังวันข้างหน้า ก็มีแต่จะละลาย อันใดยังไม่มาถึง อันนั้นก็ยังไม่มี รู้อย่างนี้แล้ว เมื่อมีฉันทะเกิดขึ้น คนฉลาดที่ไหนจะปล่อยให้หายไปเปล่า

  • ผู้ใดทำการโดยรู้ประมาณ ทราบชัดถึงกำลังของตน แล้วคิดการเตรียมไว้รอบคอบ ทั้งโดยแบบแผนทางตำรา ทั้งโดยการปรึกษาหารือ และโดยถ้อยคำที่ใช้พูดอย่างดี ผู้นั้นย่อมทำการสำเร็จ มีชัยอย่างไพบูลย์
    •