พุทธศาสนสุภาษิต

หมวดเบื้องต้น

  • ตนเป็นที่พึ่งของตน

  • ปัญญาย่อมประเสริฐกว่าทรัพย์

  • คนขยัน ย่อมหาทรัพย์ได้

  • คนโง่ คนพาล ไม่ควรเป็นผู้นำ

  • ชนะตนนั่นแหละประเสริฐกว่า

  • พูดอย่างไร ทำได้อย่างนั้น

  • คำจริงเป็นสิ่งไม่ตาย

  • การกู้หนี้ เป็นทุกข์ในโลก

  • บัณฑิตย่อมฝึกตน

  • ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก

  • จงเตือนตน ด้วยตนเอง

  • ความสุขอื่น ยิ่งกว่าความสงบไม่มี

  • บิดามารดา เป็นบูรพาจารย์ของบุตร

  • คนเห็นแก่ตัว เป็นคนสกปรก

  • ความมีสติป้องกันความเลวร้ายได้

  • คนโกรธย่อมฆ่าได้แม้มารดาของตน

  • ฟังด้วยดี ย่อมได้ปัญญา

  • เมื่อคบคนดีกว่าตน ตนเองก็ดีขึ้นมาทันที

  • อยู่ร่วมกับคนชั่ว ย่อมมีแต่ความทุกข์

  • คนเกียจคร้าน ย่อมไม่พบความสุข

  • สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม

  • ความเป็นเพื่อนไม่มีในคนพาล

  • ผู้ฝึกตนได้เป็นผู้ประเสริฐสุดในหมู่มนุษย์

  • พึงชนะคนโกรธ ด้วยความไม่โกรธ

  • วาจาของคน ย่อมส่องเห็นน้ำใจ

  • ปราชญ์ว่า มีชีวิตอยู่ด้วยปัญญาประเสริฐที่สุด

  • ความประมาท เป็นทางแห่งความตาย

  • ผู้ให้ย่อมผูกมิตรไว้ได้

  • ถ้าจะทำ ก็ควรทำให้จริง

  • ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว

  • ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม

  • ความชั่วเมื่อทำแล้ว ย่อมเดือนร้อนภายหลัง

  • คนล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร

  • บิดามารดาเป็นพรหมของบุตร

  • คบคนดี ย่อมเจริญขึ้น

  • ธรรมที่ประพฤติดีแล้ว ย่อมนำสุขมาให้

  • ความกตัญญูกตเวที เป็นเครื่องหมายของคนดี

  • ความพร้อมเพรียงของหมู่คณะย่อมนำสุขมาให้

  • การไม่คบคนชั่วเป็นมิตร เป็นมงคลอันอุดมยิ่ง

  • ความอดทน นำสุขมาให้

  • กินคนเดียว ย่อมไม่ได้ความสุข

  • เมตตา เป็นเครื่องค้ำจุนโลก (กรมพระยาวชิรญาณวโรรส)

  • พึงสละทรัพย์ เพื่อรักษาอวัยวะ พึงสละอวัยวะ เพื่อรักษาชีวิต พึ่งสละ ทั้งทรัพย์ อวัยวะ และ ชีวิต เพื่อรักษาธรรม (ความถูกต้อง)
    •